เขียน blog ทำไมน่ะหรือ

เพราะอยากพูดเรื่องที่ตัวเองสนใจล่ะมั้ง....
แต่เรื่องที่เราสนใจ ใช่ว่าคนเขาจะอยากฟัง ใช่ว่าใครเขาจะสนใจไปด้วย
ไม่สามารถจะเอาไปป่าวร้องบอกใครต่อใครว่า ฟังนะ ฉันคิดอย่างนี้นะ

ไม่ใช่ใครก็ได้ที่อยากให้มาฟัง
เรื่องบางเรื่องอยากคุยให้ฟังเฉพาะคนบางคน

กับคนบางคนเท่านั้นที่เราอยากให้เค้ารับรู้ว่าเราเป็นคนยังไง เราสนใจอะไร เราอยากพูดอะไร
กับบางคนเท่านั้นที่เราอยากบอกเขาไปหมดทุกเรื่อง อยากบอกทุกอยากที่คิด

แต่คนคนนั้นไไม่เคยมีเวลามากพอจะฟัง หรือบางทีเขาอาจจะไม่ได้สนใจ
หรือบางทีเขาจะรำคาญว่าเรามันอวดรู้ คิดอะไร วิเคราะห์อะไร พูดอะไรมากมาย กลัวเขาไม่รู้หรือไงว่าฉลาดหรือโง่

คนที่เราอยากพูดกับเขาทุกเรื่อง อาจจะพอใจให้เราพูด ให้เราเป็นเฉพาะในเรื่องที่เขาสนใจก็ได้

อาการอยากพูดอยากเล่าอยากระบาย คงจะไม่ค่อยต่างอะไรกับการระบายทุกข์หนักทุกข์เบาในห้องน้ำ
อัดอั้นไว้นาน หัวใจมันก็อักเสบได้เหมือนๆกับกระเพาะปัสสาวะ

เขียน blog ไว้เล่าบ้าง ไว้ระบายบ้าง พอหายอัดอั้น

แต่ blog ก็ไม่มีวันรับฟัง ไม่มีวันเติมเต็มจิตใจ เหมือนที่ใครคนนั้นจะสนใจฟังด้วยตัวเอง