Friday, September 25, 2009

เรื่องเศร้าของชาวเว็บ ...ล่ะมั้ง

สองสามวันก่อน มีเรื่องเศร้าเกิดพร้อมกันอยู่ 3 เรื่อง


มีเด็กวัยรุ่นผู้ชาย กับผู้หญิงที่ดูมีอายุคนนึง ซึ่งคงจะเป็นแม่ เดินเข้ามาในออฟฟิศก้าวหนึ่งก้าว
ตอนแรกก็นึกว่ามาสมัครเรียน แต่กลายเป็นว่า มาถามว่าที่นี่รับทำเว็บไซต์ใช่มั้ย
เค้าจะจ้างทำเว็บประมาณ 10 กว่าหน้ามีเนื้อหาประมาณโน้นประมาณนี้

ดูรูปการณ์แล้วมันแหม่งๆ เพราะต้องการเว็บข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวธรรมดา
ไม่มีสาระใดๆเป็นพิเศษ อัพเดทก็ไม่ได้ ก็ไม่รู้จะเอาเว็บไปทำประโยชน์อันใด
ถามไปถามมา เลยได้ความว่าจะเอาเว็บไปส่งอาจารย์เป็นโปรเจกต์ในวิชาเรียน
(ก็พอจะเดาได้จากท่าทางล่ะนะ)

ก้าวหนึ่งก้าว ก็ถามต่อว่า แล้วทำไมไม่ทำเอง เด็กมันตอบว่า ไม่ได้เข้าเรียนเลยทำไมได้
(ไม่ได้มีความรู้สึกผิดใดๆอยู่ในวลีที่ว่า "ไม่ได้เข้าเรียนนั้น" )
ก้าวหนึ่งก้าวอึ้งไปแป๊บนึง นี่ตูจะเอาตังค์เด็ก แถมส่งเสริมมันโกงตั้งแต่เป็นเยาวชนเลยรึ

อย่ากระนั้นเลย จึงเสนอไปด้วยความเสือกของตัวเองว่า งั้นมาเรียนเอามั้ย ที่นี่รับสอนด้วย
จะได้เอาไปทำเองได้ทั้งความรู้ ได้ทั้งงานไปส่ง
ค่าสอนทำเว็บถูกกว่าค่าจ้างทำเยอะนะ (บอกราคาเรทต่ำกว่าปกติไปแล้ว มันก็ดูจะอึ้งไป)
เด็กมันก็ยังอ้ำอึ้งว่าเรียนไม่ทันหรอก ต้องส่ง 26 นี้แล้ว

ก้าวหนึ่งก้าวยังลดแลกแจกแถมด้วยความหวังดีปนความเสือกต่อ ว่า
พอจะใช้ photoshop เป็นมั้ยล่ะ ถ้าเป็นก็มีหลักสูตรจานด่วน สำหรับทำเว็บเว็บเดียวไปเลย
เรียนกันสองสามวัน เอาโปรเจกต์มาเลย สอนกัน step by step สอนจบได้เว็บไปส่งเลย
ลดแลกแจกแถมราคาเหลือ 3 วันสองพัน
ตูต้องอดนอนตอนกลางคืนทำงาน เพื่อเอาเวลากลางวันมาสอนมันเต็มวันก็เอา
(สงสัยตอนนั้นต่อมคนดีบวมกระทันหัน เลยไปกดทับต่อมปัญญา)
เด็กมันก็ยังไม่สน กะจ้างอย่างเดียว แต่สู้ราคาไม่ไหว
ว่าแล้วก็ชวนคนเป็นแม่ถอยทัพออกจากร้านไป

ถึงไม่ถอยต่อรองราคาต่อยังไง ก็คงไม่รับทำอยู่แล้ว ทุกวันนี้ก้าวหนึ่งก้าวเหนื่อยจนหลับฝันเห็นงาน
รับงานด่วนค่าจ้างถูกๆมาให้ตัวเองเหนื่อยเพิ่ม ก็บ้าเกินไป
จะทำชุ่ยๆพอให้มันเอาไปส่งอาจารย์ ก็รับตัวเองไม่ได้
จะทำดีๆ เกิดมันดีเกินหน้าเกินตาเพื่อนแล้วได้ A ขึ้นมาก็ไม่ไหว

เรื่องน่าเศร้าเรื่องที่หนึ่งก็คือ
มีเด็กที่ไม่คิดจะทำงานเองไม่คิดที่จะเข้าเรียน
และเห็นว่าการหาทางออกด้วยการจ้างคนมาทำแทนเป็นเรื่องธรรมดา

เรื่องน่าเศร้าเรื่องที่สอง
คือคนเป็นแม่ที่ตามมานั่งด้วยกัน ไม่มีทีท่าว่าลูกทำผิด
เสมือนหนึ่งตามมาเพียงเพื่อพร้อมจะเป็นคนจ่ายทรัพย์ให้
แม้แต่เสนอทางออกใ้ห้มาเรียนด้วยตัวเองแล้ว
ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะส่งเสริมให้คนเป็นลูก เลือกทางออกที่เป็นศิริมงคลแก่ตัวเองแต่อย่างใด

เรื่องน่าเศร้่าเรื่องที่สาม ที่สุดแสนจะเศร้ากว่าเรื่องใดๆก็คือ
คนทั่วไปคิดว่างานออกแบบเว็บไซต์เป็นงานแบบไหน
คิดว่าค่าจ้างทำเว็บซัก 10 หน้า มันคงจะพอๆกับค่าจ้างพิมพ์รายงานซัก 10 แผ่นหรือยังไงกัน
เพิ่งคุยกับผู้อวุโสของวงการคนนึง (กล่าวถึงด้วยความยกย่องนะพี่) ไปว่า
ทุกวันนี้คนมองว่างานออกแบบเว็บไซต์ เป็นงานราคาถูกกว่างานออกแบบสาขาอื่นๆ
ค่าสอนสองพัน ได้เว็บไปด้วยเว็บนึง สองแม่ลูกยังคิดว่าแพงไป

อ้อ
และเรื่องน่าเศร้าเรื่องที่สี่ ที่อาจจะมี (ตูว่ามีแน่ๆ)
ก็คือ เมื่อเด็กคนนั้น และคุณแม่ที่พร้อมจะเป็นสปอนเซอร์เดินพ้นประตูก้าวหนึ่งก้าวไป
ทั้งสองคนคงจะหาคนทำเว็บไปส่งอาจารย์ให้ได้
ในราคาถูกๆตามที่เขาต้องการ แถมใช้เวลาหาไม่นานอีกต่างหาก
เข้ากูเกิ้ล search สองสามแกร๊กก็เจอแล้ว ทั้งเว็บสำเร็จรูปไม่ถึงพัน
ทั้งคนรับจ้างทำเว็บ ราคาเริ่มต้น 200 บาท

เอวัง ทั้งบทความและวงการเว็บไทย ด้วยประการฉะนี้

No comments: