คุณครูที่รัก

ใกล้ถึงวันครูแล้ว เป็นวันเกิด ouiya ซะด้วย
เพราะว่า ouiya เกิด 16 มกราคม ทางการเค้าสมมุติกันขึ้นมาว่าวันนี้เป็นวันครู
แม่ของ ouiya เค้าเลยเกิดแรงบันดาลใจขึ้นมาว่า
อยากให้ ouiya โตขึ้นมาเป็นครูให้สมกับที่เกิดวันนี้
ตอนเด็กเหมือนถูกโปรแกรมไว้
ว่าถ้าใครถามว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ก็ต้องตอบว่าอยากเป็นครู

แต่พอเข้าโรงเรียน พบเจอครูหลากหลาย
ความอยากเป็นครูตามโปรแกรมก็ค่อยๆลดลงๆจนหายไปเมื่อไหร่ไม่รู้
ไม่ใช่ว่าครูทุกคนจะไม่ดี ouiya อาจจะโชคไม่ดี หรือเป็นเด็กไม่น่ารักเอง
เลยมักจะเจอประสบการณ์ไม่โสภากับคุณครูอยู่เสมอๆ
แล้วสำหรับเด็กๆ ความทรงจำแย่ๆมันฝังใจได้นานกว่าซะด้วย

ค่อยๆเล่าไปทีละเรื่องเท่าที่จำได้ดีกว่า


ครูอาย

อย่างที่บอกไปแล้ว ว่าตอนเด็กๆ ouiya หน้าตาไม่น่ารักเลย
เป็นเด็กหัวโต ป่วยง่าย จมูกแบน น้ำมูกยืดอยู่ตลอด
พอเข้าหน้าหนาวก็จะเป็นหวัดเกือบตลอดเวลา
แล้วหน้าหนาวตอนเช้าๆของเชียงใหม่สมัย ouiya ยังเด็กๆมันก็หนาวจับใจจริงๆ

เช้าวันนั้นปลายหน้าหนาว ouiya อยู่ราว ป.2
เพื่อนๆเริ่มไม่ใส่เสื้อกันหนาวเข้าแถวตอนเช้ากันแล้ว
แต่ ouiya เพิ่งหายป่วยกลับไปโรงเรียนวันแรก
ด้วยความเป็นห่วง ตอนออกจากบ้านแม่เลยพอก
ทั้งเสื้อกั๊กเสื้อกันหนาวผ้าพันคอให้ ouiya มาเต็มยศ
ตอนเข้าแถวหน้าเสาธง ouiya ก็รู้เหมือนกันว่ามันไม่ได้หนาวขนาดนั้น
แต่ถ้าถอดออกแล้วกลับมาป่วยอีกก็แย่ และแม่ก็กำชับว่าให้ใส่ไว้

ซักพัก คุณครูประจำชั้นก็เดินตรงเข้ามาหาในแถว
นึกว่าจะเข้ามาถามไถ่อาการ
แต่...คุณครูที่รัก
สั่งให้ถอดเสื้อกันหนาว แล้วยึดผ้าพันคอ ouiya ไปเหมือนเป็นของผิดระเบียบ
พลางบอกว่า "เอาออกเถอะ ครูอายเค้า"

โปรแกรมตอบอัตโนมัติ "โตขึ้นหนูอยากเป็นครู" เริ่มทำงานช้าลงกว่าปกติเล็กน้อย




แล้วที่ขี้มูกยืดนั่นล่ะอะไร

ยังคงยืนยันว่า ouiya เป็นเด็กหน้าตาไม่น่ารัก ไม่แข็งแรง
จมูกแบนๆของ ouiya กับคราบน้ำมูก หรือกระทั่งคราบเลือดกำเดา
(ที่ไม่รู้ทำไมไหลบ่อยนัก)เป็นของคู่กัน

เรียกว่าไม่แข็งแรงนักแต่ก็ไม่ใช่เจ็บป่วย ไม่ถึงกับเรียกว่าเป็นโรคภัย
วันหนึ่งคุณครูสอนสุขศึกษา สอนเรื่องโรคต่างๆและความเจ็บป่วย
คุณครูถามแต่ละคนในห้องว่า มีใครเคยเจ็บป่วย หรือมีญาติเจ็บป่วย
เข้าโรงพยาบาลด้วยโรคอะไรบ้าง

เท่าจำได้ตอนนั้นครอบครัว ouiya นอกจากไข้กับหวัดแล้ว
ก็ไม่เคยมีใครเจ็บป่วยถึงขนาดเข้าโรงพยาบาล
ไม่มีอาการที่จะเรียกว่าเป็นโรคที่มีชื่อเฉพาะ
แล้ว ouiya ก็ยังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจว่าหวัดเรียกว่าเป็นโรคได้ไหม

พอคำถามวนมาถึงคิว ouiya ก็ตอบไปอย่างมั่นใจว่า ไม่มีค่ะ
คุณครูมีท่าทางเหมือน ouiya ตอบผิด (มันมีถูกผิดด้วยเหรอกับคำถามแบบนี้)
และถามย้ำอย่างหงุดหงิด
แต่เอ.. เพื่อนๆคนอื่นที่ตอบว่าไม่มีก็ไม่เห็นครูว่าอะไรนี่นา
ouiya เลยยืนยันกลับไปว่าไม่มีค่ะ

คุณครูที่รักก็ตอกกลับมาด้วยใบหน้าบึ้งๆ แต่น้ำเสียงสะใจว่า
"แล้วที่ขี้มูกยืดอยู่ตลอดนั่นล่ะ เรียกว่าอะไร"

พอโตมาหน่อยก็เข้าใจว่าไม่ใช่ความไม่รู้ของouiya หรอกที่ทำให้ครูหงุดหงิด
แต่เป็นคราบขี้มูกกับเลือดกำเดาของ ouiya นั่นเองที่ครูทนไม่ได้
อาจจะคล้ายๆครูอีกคนที่ทนผ้าพันคอในวันอากาศไม่หนาวของ ouiya ไม่ได้ล่ะมั้ง

ตรวจพบ bug ในโปรแกรม "โตขึ้นหนูอยากเป็นครู" อีกแล้ว




เหมือนอีบ้า

โลกในห้องเรียน ouiya สมัยเด็กดูเหมือนจะถูกครูแบ่งกลุ่มนักเรียนออกเป็น
เด็กหน้าตาน่ารัก กับ เด็กหน้าตาไม่น่ารัก (อย่างไม่เป็นทางการ)
เด็กหน้าตาน่ารักจะถูกเรียกตัวไปใกล้ชิด มอบหมายงานให้ และได้รับคำชม
วันดีคืนดีคุณครูนึกครึ้มๆ ก็จะมีขนมมาแจก
อาจจะเป็นขนมของครูเอง หรือขนมเหลือจากกงานเลี้ยงปีใหม่
ครูก็จะแจกโดยสุ่มจากใบรายชื่อว่าใครจะได้ไป
เด็กๆที่โชคดี มักจะเป็นเด็กหน้าตาน่ารักรายเดิมๆอยู่เสมอ
จน ouiya เข้าใจว่า หน้าตากับความโชคดีเป็นของคู่กัน
ซึ่งแน่นอนว่าชื่อ ouiya ไม่เคยถูกสุ่มขึ้นมา

แต่ว่า ouiya ก็ไม่ได้คิดมากอะไร
ยังมีเด็กคนอื่นๆที่ถูกจัดอยู่ในพวกหน้าตาไม่น่ารักอีกหลายคน

มีเด็กผู้หญิงอยู่คนหนึ่ง เป็นเด็กโก๊ะๆ ผมยุ่ง พูดจาเอะอะตลก เสียงแหลม
และ......ไม่น่ารัก
วันนึงพวกเราเกิดคิดว่ามาช่วยกันทำให้เด็กโก๊ะๆคนนี้กลายเป็นเด็กน่ารักดีกว่า
เราก็เลยจับเธอมาถักเปียเก็บสองหางอย่างเรียบร้อย ผูกโบสีขาวจิ๋วๆน่ารัก
ซึ่งก็ทำให้เพื่อน ouiya คนนี้ดูดีขึ้นจริงๆ

พอถึงชั่วโมงเรียน คุณครูก็เข้ามาในห้อง
ด้วยความอยากอวดครูว่าเพื่อนคนนี้น่ารักขึ้นขนาดไหน
เพื่อนๆจึงพากันเรียกให้ครูหันมาดู

คุณครูที่รักมองด้วยหางตาแล้วตอบว่า "เหมือนอีบ้า"

โปรแกรม "โตขึ้นหนูอยากเป็นครู" เริ่มรีสตาร์ทตัวเองบ่อยๆแล้วสิ
uninstall ไปเลยก็แล้วกัน


=====================================

ก็ใช่ว่าจะบอกว่าครูทั้งหมดไม่ดี
ครูที่พร้อมจะเข้าใจ และปกป้อง ouiya ในขณะที่ถูกครูท่านอื่นเข้าใจผิดก็มี
ครูที่สนับสนุนในความสามารถ มากกว่าจะสนใจที่หน้าตาที่ไม่เอาไหนของ ouiya ก็มี
แล้ว ouiya ก็เคารพทุกท่านจนถึงทุกวันนี้

แต่ก็อย่างที่บอกไว้ คุณครูทั้งหลายคือผู้ที่ดีแลชีวิตวัยเด็กเกือบทั้งหมดของนักเรียน
และการที่คนคนหนึ่งจะโตเป็นผู้ใหญ่แบบไหน มีมุมมองยังไง
ก็มาจากสิ่งที่ได้รับในวัยเด็ก

เด็กที่ถูกครูเหยียดหยามว่า เหมือนอีบ้า เด็กที่ครูรังเกียจว่าขี้มูกยืด
เด็กที่เรียนรู้มาว่า รูปร่างหน้าตา คือสิ่งที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมด

จะโตขึ้นด้วยมุมมองแบบไหน

คิดไปแล้วก็ขำตัวเอง
ouiya ไม่ได้โตมาพร้อมกับความโกรธแค้นกับสังคมที่ไม่ยุติธรรมหรอกนะ

แต่ออกแนวปลงๆชีวิต
ไม่คิดว่าตัวเองจะได้อะไรมาง่ายๆ
ไม่คาดหวังว่าจะได้รับความช่วยเหลือใครที่ไม่ได้สนิทสนม
ไม่คิดว่าจะสามารถก้าวหน้าได้โดยง่าย ต่อให้เก่งขนาดไหน
เพราะเชื่อซะแล้วว่า คนเราสนใจแต่คนที่รูปร่างหน้าตาดีๆเท่านั้น
ถ้าสวยแล้วล่ะก็ ยิ้มให้ทีเดียวก็มีคนกุลีกุจอเข้ามาช่วยเหลือ

ดังนั้นถ้า ouiya ต้องการอะไร ก็มีแต่ต้องพยายามด้วยตัวเอง
อาจจะมากกว่าคนอื่นซักสองเท่า เพราะเราดันขี้เหร่....
พยายามจะเปลี่ยนมุมมอง คิดว่าไม่ใช่ทุกคนจะเป็นแบบนั้น
แต่ก็เป็นไปได้ยาก เพราะประสบการณ์ที่มันฝังใจมา

หรือบางทีคิดแบบนี้มันอาจจะดีก็ได้แฮะ.......